Frankrijk 2017

Vandaag is een oude wens van mij in vervulling gegaan, een bezoek aan de D-day stranden van Normandië. Met wat tips is ons startpunt geworden Pont du Hoc, een zwaar verdedigde krijtrots ten noorden van Omaha Beach.

Maar voordat wij vanuit de camping bij dat punt aankwamen zagen we eerst een monument voor de vrede. Gemaakt door een chinees, en in de zon een opvallende verschijning

Hierna op weg naar Pont du Hoc, het is ondertussen al bijna 30 graden. Een grote rij parkeerplaatsen waar blijkt dat onze hond met geen mogelijkheid mee kan. Belachelijk, want het gebied is een groot stuk hooggelegen duin, en een hond kan daar geen kwaad doen. In de auto laten zitten is geen optie met deze hitte. Dus besloten om snel zonder Anita en Kaya Pont du Hoc te bekijken. Indrukwekkend, zoals al beschreven in een reisgids. De inslagen van de amerikaanse artillerie zijn hier nog steeds goed zichtbaar in het landschap. Het duitse geschut is totaal aan flarden geschoten op sommige plekken. Gewapend beton van decimeters dik gewoon kapot gebeukt. En dat in een landschap vol met kraters.

Hier kun je nog steeds de schade zien..

Jammer dat ik dit alleen moest bekijken, want nu ging het snel snel.

De rots was 30 meter hoog en dat moest dan ingenomen worden door de amerikanen. Toen zij eindelijk boven kwamen bleek het duitse geschut dat duidelijk zichtbaar was op de vele luchtfoto's te zijn vervangen door houten balken....

Om toch ook Anita een beetje het zicht te geven op de krijt rotsen en de ruwe kuststreek zijn we iets oostelijker een sluipweggetje in gegaan, en toen kregen we een heel mooi uitzicht over de kust en zee.

Hier ook wat foto's gemaakt die in het album staan.

Een eindje verder op een mooi zandstrand, dit is dus ook OmahaBeach. omdat het eb is, wel zo'n 200 meter zand, en Kaya kan haar energie kwijt. Tot ze de schuimkoppen van de golven ziet, daar trapt ze niet in...

Na een bezoek je aan een klein vissershaventje, gaan we nog naar Pont de Chaos. Zo staat het op de kaart, maar het is met moeite te vinden. Alleen het bordje rue de Chaos bracht on sop de goede weg. Een klein dorpje door, en dan over een heel slecht paadje tot aan de rotsen met de auto.

Op deze plek kon je wandelend over een smal paadje overwoekerd met onkruid en ander bocht naar het kiezel/rots strand. Dit hebben we in onze korte broeken en op slippers maar niet gedaan, maar het uitzicht hier was ook weer prachtig.

Na de rit terug om weer uit te rusten met een goed stuk vlees op de nieuwe Cadac, is het tijd om te bezinnen. Morgen vroeg er weer uit om Mont Saint -Michel te bezoeken.

Groetjes uit een heel zonnig Normandië...