Cunha en andere leuke plaatsjes

Na onze terugreis uit Minais Gerais, een tocht van vele uren (ruim 500 km) hebben we het even rustig aan gedaan.

In het begin kwamen we nog langs werkzaamheden, want door heftige regenval is hier een tijd geleden een heel stuk bergwand afgegleden, en de weg was dus zwaar beschadigd. Nu wordt de bergwand bekleed en van terrassen voorzien om herhaling te voorkomen. Het is een stoffige bedoening, alles zit dik onder het rode stof. Een paar honderd meter achter twee grote trucks vol met stenen en grond zorgt ervoor dat we dan ook geen 5 meter zicht hebben...oppassen dus. 

De vrachtwagens hier zijn ook van een ander kaliber dan in Nederland, heel zware jongens, met soms een lengte van 30 meter verdeeld over twee aanhangers.

We verblijven in Pinda, en zijn op bezoek geweest bij de zus van Dani. Die heeft een leuk boetiekje in Taubaté. Een behoorlijke stad met een kwart miljoen inwoners en een leuk centrum, waar je een heel stuk alleen maar kledingwinkeltjes vind. Er is hier zelfs een shop, waar je alleen maar Havaianas slippers vind. In alle kleuren en maten, en eventueel wordt er nog een extra naamplaatje opgezet.

Anita heeft een mooi setje kleren gekocht, en voor mij een stel warme sokken, want het is hier nu herfst, overdag warm en zonnig, maar avonds kan het behoorlijk fris zijn.

Hierna gaan we naar het appartement van de zus, Priscilla, waar ook haar vader woont. Een luxe appartement, op de achtste verdieping, waar je vanuit de lift zo binnenstapt.... Hier een foto van het uitzicht over deze stad.

Hier lekker gegeten met allerlei voor ons vreemde gerechten, komt er zowaar erwtensoep op tafel...bijna net zo goed als de hollandse snert.

Eten is iets waar de Brazilianen graag en lag voor aan zitten, glaasje wijn erbij.. niks  mis mee.

De volgende dag gaan we naar Cunha, een stadje in de bergen hier. Geen hooggebergte, maar de Eifel kan hier toch goed mee. De wegen zijn goed, maar ze draaien hier de hand niet om voor een helling van 30 graden of soms wat meer. Voor de trouwe lezers, Cunha hebben we al bezocht zes jaar geleden op onze vorige reis. Vooraan in het stadje zit een restaurantje met een Nederlandse eigenaar. Daar gaan we natuurlijk even zitten.

Op de menukaart bovenaan staan "Bitterballen" iets wat hier gretig wordt besteld. Ze zijn natuurlijk hier handgemaakt, de vulling is precies zoals thuis. De buitenkant is met wat minder paneermeel, maar daarom niet minder lekker.

Onderaan de kaart staat ook nog als dessert "Appeltaart". Die gaan we zeker straks ook nog proeven. Als de eigenaar langsloopt zegt Anita "goedemiddag" maar hij lijkt het niet te horen, tot hij 5 meter verder zich verbaasd omdraait en teruggroet. Wij raken in gesprek, en hij is blij om een keer Nederlands te kunnen kletsen. Hij belt wel elke zondag met zijn ouders, maar dit is toch anders.

Als je al 20 jaar hier woont spreek je natuurlijk Portugees, maar zijn accent uit Zuid-Holland is niet verloren gegaan. Zijn opa blijkt zelfs uit Berkel-Rodenrijs te komen, en als we namen uitwisselen is de naam van zijn oma Stigter. De wereld is klein, een oom van Anita heet namelijk Stigt. De appeltaart is trouwens het recept van zijn moeder, anders dan wij in Brabant gewend zijn, maar overheerlijk met wat ijs er bij.

Na deze kennismaking gaan we verder Cunha in, leuke herinneringen aan, en veel plaatsjes herkennen we nog. 

Hier als laatste foto een typisch voorbeeld van de kabels die hier overal hangen, en soms liggen...

Deze week zou ik de inductie kookplaat hier even nakijken, want het apparaat weigerde dienst. Dan kan ik mij hier ook weer nuttig maken, dus eerst maar even de spanning gecontroleerd. Edu heeft een eenvoudige universeel-meter, dus dat is snel gepiept. De spanning hier in huis is 127volt, dit kan trouwens overal anders zijn... Maar ook zijn hier in huis stopcontacten waarop 220 volt staat. deze zijn roodkleurig om je niet te verwarren. Nu blijkt dus dat ze krachtstroom hebben, waarvan dan 2 fases gebruikt worden...dan kom je precies op 220 volt uit.

Aardlekschakelaar zit er alleen bij de meter, die altijd buiten het huis of de omheining zit geplaatst. Dit eens goed bekeken, blijkt er dus een ader vanaf de bovengrondse kabels via de meter naar de aardlek-hoofdschakelaar zit los te zitten. een 25mm kwadraat, want de voeding hier is 3 x 80 A afgezekerd. Dus maar de Energiemaatschappij gebeld, en die komen die avond de boel repareren. Dit zonder de spanning uit te schakelen, want dan moet de hele straat uit... Nee hoor, hij pakt die draad gewoon vast met weliswaar een geisoleerde handschoen, en schroeft hem weer onder de klem. Dit alles onder het licht van zijn helmlampje...  Ik ben blij dat dat in Nederland niet gedaan wordt zo...

Wat dat betreft is het hier dus allemaal anders....aarde aansluiten? hoezo... Afijn, het zal wel, en ik leef nog...lol

Gelukkig maar, wie schrijft er anders dit verhaal af...  zie jullie snel weer...  Morgen gaan we naar SaoPaulo