Nog een dag op zee, heerlijk

19 december 2016 - Porto De Galinhas, Brazilië

SAM_3884Het is gewoonweg heerlijk als je in je hangmat op je balkonnetje even de rust neemt van alle dingen die je ziet en meemaakt. In plaats van zoals in Heesch het geluid van razend verkeer over de snelweg verderop, hoor ik hier de soms metershoge golven van de atlantische oceaan. Het kan niet mooier toch?

Gisteren zoals eerder gezegd zijn we gaan varen op zee, de kustlijn hier bestaat uit mooie witte stranden, die afgeschermd zijn van de ruwe golven door wat wel een rand van koraal lijkt te zijn. Hierdoor is er waar we waren een soort van binnenzee ontstaan waar elke dag met eb en vloed vers zeewater in stroomt. Wij parkeerden onze wagen bij het begin van een houten loopbrug, die maar net de tand des tijds heeft doorstaan. Oppassen dus waar je loopt, maar het uitzicht is nu al fantastisch. Overal om je heen zie je "wetlands" modderige poelen waarin de wortels van de bomen en struiken hoog boven uit steken. Ineens zien we wat bewegen daar beneden, kleurige schepsels van ongeveer 8 cm grootte. het zijn krabben die uit de modder kruipen.

SAM_3873SAM_3988

Na een kleine wandeling zien we een aantal boten liggen, kleine scheepjes met een buitenboordmotor, en en aantal grotere catamaran's. We gaan bij een catamaran aan boord, gewoon door vanaf het strandje door het water wadend een trap op te klimmen, en even later varen we uit. De schipper (niet ik dus) laat ons eerst nog wat meer van de "wetlands" zien, dan keert hij zijn schip en vaart richting een parelwit strand. Weer te voet verlaten we de boot en gaan  het strand op, hier zwemmen we in het haast te warme zeewater.

SAM_3889SAM_3904

Ik zie ineens dat Anita door een lokaal meisje en Leide wordt ingesmeerd met een lichtgroen gekleurde klei. Ook de andere dames volgen. De klei wordt gewonnen uit de krijtrotsen die iets verderop achter het strand liggen. Het zou een heel goed masker vormen voor je huid, en inderdaad, de dames lijken allemaal ineens 15 jaar jonger... 

SAM_3908SAM_3911

Er wordt weer verder gevaren, en we worden afgezet bij een wad dat nog net niet onder gelopen is. Hier wandelen we door het warme zand, en soms nog warmere plassen, en vinden dan de meest mooie schelpen en versteende resten van zeesterren. ook een steen, die door het zeewater schoon is gespoeld, en de erosie heeft er gaatjes in gesleten. De buit gaat mee naar Nederland straks.

Op een volgend strand is een groot restaurant (in de openlucht natuurlijk) en we bestellen alvast wat te eten voor straks. Eerst naar één van de "piscines naturel", in de rotsen uitgesleten baden zo groot als een zwembad. Door de open verbinding met zee, zwemmen hier volop visjes rond van zo'n 10 centimeter groot maximaal. je kunt hier gewoon tussendoor zwemmen, of lekker in het water zitten, de visjes komen nieuwsgierig kijken, en voelen zich totaal niet gestoord in hun bezigheden.

SAM_3928SAM_3929

Het water is hier zo lekker warm, het voelt aan of je thuis in je bad zit, en de warme zeewind maakt het feest compleet. Dan moeten we terug, ons eten zal zo meteen geserveerd worden. Twee grote vissen zijn er klaargemaakt voor ons, en we bedenken dat we thuis haast nooit vis eten, en hier zowat dagelijks.

SAM_3973SAM_3972

Dat eten moet natuurlijk ook verwerkt worden in ons lichaam, en daarom nemen we plaats in de zon....we kunnen toch niet spierwit thuiskomen straks. (Dan gelooft niemand de verhalen van ons avontuur).

Na weer en stukje varen komen we bij een kapelletje uit de 18de eeuw, het gebouwtje is jammer genoeg afgesloten, en alles er om heen met prikkeldraad afgeschermd. iets verderop zijn ze wel bezig om een nieuw resort hier te bouwen,

SAM_3975SAM_3978

We varen dan terug naar het haventje, en aangekomen bij de auto blijkt een familie de hele dag krabbetjes te hebben gevangen in de modder. Die worden ter plekke gekookt en in een grote zak gedaan om te verkopen. Brazilianen zijn heel inventief om geld te verdienen. We krijgen er ééntje om te proberen. Anita en Leide vinden het heerlijk...ik pas...

SAM_3991SAM_3994

Op de reis naar ons hotel verderop zien we een grote rookpluim. Geen bosbrand, maar dit wordt gedaan om de suikerriet te kunnen oogsten. Hmmm...toch weer een klein minpuntje voor vandaag.

Foto’s

2 Reacties

  1. Ria Steentjes _Langezaal:
    20 december 2016
    ja prachtig jongens, je moet zoiets echt meegemaakt hebben, heerlijk
  2. Tante Els:
    20 december 2016
    dit klinkt toch écht als een droomreis... Je hebt de sfeer goed weer kunnen geven Harrie!