Olinda

24 december 2016 - Olinda, Brazilië

"O Linda" riepen de portugezen toen zij aan land gingen op de plaats waar naderhand dit stadje is ontstaan. Linda betekent in het portugees net zoveel als "mooi", dus de ontdekkingsreizigers vonden het toen al uitzonderlijk hier. Daar is weinig aan veranderd, dit oude stadje is een lust voor het oog, de gebouwen stammen weliswaar niet uit die tijd, maar geven wel weer dat er welvaart was in dit gebied. 

SAM_4288SAM_4289

Olinda is volgens de mensen in Pernambuco, de staat waarin het ligt, de stad met het mooiste en beste carnaval van de wereld. Tienduizenden schuiven en dansen feestend door de straten. Ze voeren daar dan poppen mee, die soms de mensen aan het schrikken moeten brengen.

SAM_4300SAM_4304Ik vindt het bijna jammer dat we dit niet mee zullen maken, het lijkt me een groots spektakel met al die feestvierende mensen om je heen. En als de mensen zo vriendelijk zijn zoals we nu ervaren, dan moet het hier inderdaad het beste carnaval ter wereld zijn. We lopen door dit stadje dat tegen een heuvel aangebouwd is, en boven is een marktje waar we op een paar krukjes bij een kraampje wat vlees van een stokje eten, en we drinken een frisdrankje. Zo gemoedelijk dat je niet meer weg wilt hier.

SAM_4343

Op een ander deel van de markt verkoopt men souvenirs, we kijken wat rond, en vinden een beeldje, handgemaakt van een samba-danseres. Echt handgemaakt, en ik vraag wat het kost. 50 Reis (oftewel Real) dat is omgerekend zo'n 17 eurietjes. Niet al te duur, dus we laten het in krantenpapier inpakken, ik geef de verkoper een briefje van 50 en wil verder gaan over de markt als hij mij tegenhoudt. Ik krijg nog wisselgeld zegt hij, waarop ik hem vreemd aankijk. Blijkt het beeldje maar 5 Reis te kosten, nog geen 2 Euro. Ik krijg de 50 terug en geef hem er 9. Fooitje bij deze meevaller, per slot van rekening is het dus een echt koopje, en snap je niet dat het zo weinig kost. Dit is een aanwinst voor op ons dressoir als we thuis zijn! 

Genietend van al het moois, ondanks het wat mindere weer, een klein beetje regen dat ons niet deert bij 28 graden. Het is al aan het schemeren, als ik nog snel wat plaatjes maak van Recife by night. (in de verte)

SAM_4314SAM_4324

Op deze tijd hoor je dan spontaan een schel fluitend geluid uit de bomen komen, de eerste keer dacht ik dat het het geluid was van zingende/gillende stroomkabels, die resoneren. Ik had het geluid al verschillende keren gehoord, soms doet het zelfs zeer aan je oren. En als ik het vroeg aan Maria of Lara snapten die niet waar het over ging. Zij zijn er zo aan gewent geraakt dat het hun  niet opvalt.Het blijkt het geluid te zijn dat geproduceerd wordt door Cicades, een insect die het einde van zijn leven aankondigt met deze herrie, en dan ontploffen om te sterven. Zo wordt mij verteld, een versie opgezocht op google zegt echter dat het een paringsroep is van het mannetje. Om het even, het is een verschrikkelijk geluid.

SAM_4336SAM_4341

Door de straten van Olinda, vindt je een museum van carnavalspoppen, helaas op dit late uur al gesloten. Wel jammer, ofschoon het slenteren, en soms ploeteren over de slecht geplaveide straatjes zo laat ook wel fijner is omdat het ietsje koeler is dan overdag.

We zien teveel om te beschrijven, kerkjes, kroegjes en zelfs een combinatie van barbier en kroeg. je zit gewoon midden in dit cafeetje terwijl je geknipt wordt, of zelfs een tattoo krijgt als je wilt. Leuke ontspannende combinatie toch?

Ik loop maar snel door...haha. 

SAM_4363SAM_4362

Dan vertelt Lara dat het pleintje waar we op kijken het centrum was van de slavenhandel vroeger. Er is zelfs een stukje oude bestrating nagebootst, van de steentjes waaruit de straten bestonden die de slaven moesten lopen op blote voeten natuurlijk. Ze hebben er zelfs een naam voor hier: "Negerkoppen".

Gelukkig niet in Nederland, want dan zou je of de steentjes weg moeten halen, of een andere naam verzinnen...

Op het eind van onze wandeling komen we op een groot plein. Hier is een klooster, met een kerkje. Zo lijkt het, we kunnen naar binnen, en de kloosterlingen zijn in gebed. Ik wil ze niet verstoren, en neem plaats op één van de kerkbanken. Mijn toestel scherpstellen op de grond (ivm het felle licht dat hij gebruikt) en dan foto's maken van het prachtige interieur. Het kerkje blijkt een behoorlijk groot gebouw te zijn, het voorste deel is voor  kerkgangers, het achterste voor de kloosterlingen. daar achter een reusachtig altaar, gemaakt van met goud belegd hout. Ook het plafond is prachtig om te zien. 

SAM_4368SAM_4372

SAM_4373SAM_4374SAM_4370

De beschrijving van het kerkje staat buiten op een bord, en dat is ook weer goed geregeld in Olinda, netjes in het portugees en engels naast elkaar.

SAM_4375Ik denk dat mijn zwager Henk Heijne graag hier een keertje zou willen vertoeven. Gregoriaans elke zondag morgen.

Voor ons tijd om af te sluiten, het slenteren en wandelen is vermoeiend....

Foto’s

1 Reactie

  1. Ria Steentjes _Langezaal:
    24 december 2016
    vreemd he die regen, als je elke dag van dat warme weer hebt,maar ook de natuur heeft af en toe wel wat nodig. Veel plezier verder en fijne kerstdagen voor jullie gewenst. Aad en Ria