Recife dag 2

Het is morgen de verjaardag van Lara, en dat wordt vanavond laat gevierd, zodat al haar familie, vriendinnen, klasgenoten en wij natuurlijk om 12 uur het lang zal ze leven kunnen zingen.

Maar niet voordat de voorbereidingen door Silvia, de "nanny" zoals wij haar noemen zijn afgerond. Er worden lekkere hapjes gemaakt, o.a. met garnaaltjes die gezamenlijk worden schoongemaakt.

Daarna nog wat inkopen doen op een plaatselijke markt, waar van alles verkocht wordt onder zeiltjes van doek, dit om de regen die soms met bakken kan vallen, en natuurlijk de brandende zon tegen te houden. De meest vreemde groentes en fruit waar we in Europa nauwelijks van gehoord hebben ligt er op grote tafels uitgestald. Bloemen en levende have zoals kippen, maar ook vogeltjes staan er groepsgewijs opgesteld. Ik vergeet de krabbetjes die gewoon aan drie stokken worden uitgehangen.

Ook lopen overal honden en broodmagere katten rond tussen de koopwaar, je zou ze zo mee willen nemen naar huis. Zo zielig om te zien.

Hierna nemen we rust, en avonds gaan we een favelja in. Ik weet het, ik had beloofd om het niet te doen aan sommige mensen omdat het gevaarlijk zou zijn. We zijn echter uitgenodigd bij een viering van een shamaan geloofsgroep, om één van hun goden te eren. Zo'n kans sla je niet af en omdat hun kerk of tempel, of hoe je ook noemen wilt midden in een favelja ligt zullen we daar toch in moeten. Op zich valt het wel mee, Brazilianen in deze streken leven vooral buiten, omdat het binnen gewoon te warm is. Ik heb van de favela zelf geen foto's gemaakt om problemen te voorkomen, dus daar geen plaatjes van. Wat mij wel van  het hart moet is de manier waarop deze mensen moeten leven. Straten zijn er niet, gewoon onverhard met kuilen en gaten hobbelen we met de auto er door heen. Huisvuil ligt overal, en autowrakken staan soms gewoon opgestapeld. Het lijkt nog het meeste op één van de grote woonwagenkampen van de jaren zeventig, en het is niet alleen maar de schuld van de bewoners zelf. Ze zijn gewoon gebombardeerd tot een lagere kaste.

De bijeenkomst zelf was wonderlijk, mensen die urenlang dansen en zingen, daarbij volledig in trance komend zelfs. En heel veel respect voor de leiders van de gemeenschap, ieder die binnenkomt groet hen, door middel van een soort van "hug" en een wederzijdse handkus.

De vrouw rechts op deze foto is de "moeder" van deze groep mensen, en blijft toe steeds maar weer dansen en groeten. Ik versta er geen enkel woord van, maar dit geloof stamt uit Afrika, en is door de slaven meegenomen naar Brazilië. Dus vandaar dat ik geen enkel woord kan volgen, ik haal er ook niets Portugees uit.

De andere mensen uit de favela laten deze gelovigen ook met rust, het wederzijdse respect voor elkaar is groot in heel Brazilië namelijk.

Na deze speciale viering die eindigt met het strooien van bloemen op zee (iets wat wij door tijdgebrek niet meer meemaken) snel naar huis voor het ontvangen van de gasten. Allerlei lekkere dingen komen op tafel, vergeef me dat ik de namen ervan niet heb onthouden. En dan is het 12 uur.

Er wordt gezongen voor de jarige in het portugees, tja daar neurie ik maar wat mee. Daarna zetten wij tweetjes samen met Lara het "lang zal ze leven" in. Lachen bij al de gasten, en bij de derde keer hieperdepiep snappen ze de bedoeling "HOERA"!!!

Hiermee sluit ik voor vandaag dit blogje af, het wordt laat, heel laat. En om 6 uur loopt de wekker af voor ons volgende tripje. Maar dat de volgend keer.

Groetjes uit een heerlijk Brazilië!