Recife, de oude stad en RioMar

Deze dag gaan we Recife verkennen in het oude gedeelte, het was een echte havenstad, en het oude havengebied is net als in Rio bezig aan een nieuwe impuls om toeristen te trekken. De boulevard die hier is ontstaan is een heerlijke wandelpromenade, en aan de overzijde van wat lijkt een rivier (maar dat niet is) komen we gelijk een oude bekende tegen. Het grote standbeeld is van Francisco Brennand, de kunstenaar waar we deze week ook al waren. Straks bij RioMar komen we ook weer werken van hem tegen.

De rotsen aan de overzijde zijn gewoon de zeewering, die deze stad een natuurlijke bescherming geeft tegen de soms wild oceaan. Soms zien we de golven metershoog kapotslaan tegen de rotsen. Aan het einde van de boulevard heb je uitzicht op het moderne Recife, hoogbouw en wolkenkrabbers zover je kunt kijken.

Een eenzame visser laat zien wat hij in zijn netten heeft gevangen, allemaal kleine zilverkleurige visjes, wij noemen het maar sardientjes, maar misschien hebben we het helemaal mis. Weer terug bij het begin punt van de wandeling komen we bij de letters die elke stad tegenwoordig overal plaatst. Als bewijs dat we hier echt geweest zijn poseren we dus!

Door naar de oude straatjes, vervallen huisjes staan tussen prachtige opgeknapte woningen die van oorsprong stammen uit de tijd van de kolonisatie. Omdat er in europa een ware jodenjacht aan de gang was (toen ook al) vluchten veel joden naar het nieuwe land. Maurits van Nassau  gaf de mensen hier vrijheid van geloof, en er kwamen meer dan 1600 joden, ook uit van oorsprong het Iberisch schiereiland via Amsterdam naar Recife. Zij vormden een eigen bevolkingsgroep, en vele straatjes uit het oude Recife werden toen gevormd. In het jaar 2000 werd er in één van de huisjes hier een vondst gedaan van een joodse wasbekken, een Misjkan. Op deze plaats bleek een synagoge te zijn geweest die geheel gereconstrueerd werd. En als Museum de oorsprong van de joden hier mooi weergeeft. De muur van de bidruimte is volgepropt met kleine opgerolde briefjes, iets waar de museumbeheerder niet zo blij mee is, omdat de muur volledig wordt geruïneerd.

De kleurige huisje in de straten geeft dit echt een koloniaal/tropisch gevoel.

We eten wat bij een plaatselijk eettentje, gewoon buiten op de stoep aan klaptafeltjes en stoeltjes.

Daar zie ik ook ons eerste echt wilde dier, een slang van zo'n 30 cm lang die de stoeprand volgt, maar geen uitweg vind, en weer terug gaat op de omgekeerde route. Een dun slangetje, maar toch, hier midden in de stad?

 We lopen nog wat rond, en besluiten dan om Uber weer te bellen, we gaan shoppen!!  Nou ja de dames gaan shoppen in het grootste winkelcentrum van Latijns-Amerika. Immens groot en je kijkt je ogen uit. Speciaal zo met de kerst vlak voor de deur, een kerstboom van 4 verdiepingen, met daaromheen huisjes alá Hans en Grietje, een treintje en arreslee met 3 honden ervoor.

Na twee uur slenteren en de ogen uitkijken, het kopen van wat kadootjes voor als we terug zijn in Nederland bellen we weer de taxi. Het is ondertussen al donker en spitsuur, dus naar huis betekent meer dan een uur rijden in de file. Kosten:€ 7,-

Om en uur of tien gaan we nog even een plaatselijk cafeetje in om wat te drinken en een Coxinhas te eten. Een Braziliaanse snack ban kip en gesmolten kaas omhuld door een huidje met wat fijn paneermeel.

Dan is het rusten, oh nee, Expeditie Robinson kijken via Youtube, de finale staat al online..Gelukkig, want het is het enigste programma in Nederland dat we volgen...

Oh jaah, ook voor Lars is er hoop op een toekomst hier, Agrifirm heeft hier kansen...kijk maar..

LOL