Rio de Janiero dag 1

Vandaag zijn onze plannen om het Cristusbeeld te gaan bekijken, en daarna met de kabelbaan de Suikerbroodberg te bestijgen.

Zoals jullie zien zijn er weinig wolken en nodigen beide bergen ons uit om naar boven te komen. Maar eerst naar het politiebureau om aangifte te doen van wat gisteravond ons is overkomen. De grootste schrik zijn we te boven, maar voor de verzekering is een aangifte zeker van belang. Bij het departement wat speciaal voor toeristen is ingericht lopen we naar binnen. Monica, de nicht van Dani, waarvan wij gebruik mogen maken van haar appartement brengt ons er naar toe. Binnen wordt de aangifte opgenomen en uitgewerkt. De vragen die op het formulier staan zijn soms een beetje weird in onze ogen...ze moeten de naam hebben van Anita haar vader en moeder? Dat heeft alles te maken met het krijgen van je achternaam hier... Een vrouw die krijgt namelijk de achternaam van haar opa, gevolgd door de achternaam van oma..... ik begrijp het nog steeds niet helemaal, maar het zij zo.

De dames zijn alle vier een beetje van hun apropos, de agent die de aangifte opneemt is namelijk in hun ogen een heerlijk snoepje, ze willen ineens allemaal een beschuitje met hem gaan eten.....haha.

Hierna gaan we naar het trein station van de trein naar het Christusbeeld. de eerstvolgende kaartjes die we kunnen komen zijn van 14.45 uur....en het is nog geen elf uur in de morgen. We gaan dus eerst de wijk Santa Teresa in, en nemen daarom de Metro naar een volgend stationnetje, vanwaar een tram ons de wijk van de kunstenaars inbrengt.

  Monica kan helaas niet mee, vandaar deze tour met metro en tram. Wel leuk om te doen, en je kijkt je ogen uit in Santa Teresa. Graffiti waar je maar kijken kunt, alle huizen even kunstzinnig aangekleed.

Tijdens de rit met de gratis tram, heb je een goed uitzicht over een deel van Rio. Oude en nieuwe gebouwen staan hier kriskras door elkaar. Kan ook bijna niet anders in een stad die op rotsen en tegen bergwanden is gebouwd.

Hoogbouw volop, en soms zo dicht tegen elkaar aan dat je niet eens vanuit je dure appartementje naar buiten kunt kijken.

Hoogstandjes van archtectuur zoals deze kathedraal van de hand van Niemeyer, dezelfde architect die ook de nieuwe hoofdstad Brasilia in 1970 heeft ontworpen.

Meer foto's van de stad tref je aan bij mijn foto's op de mainpage.

We lunchen in een gezellig restaurantje, en kopen een leuk jurkje in de shop ernaast.

Hierna is het tijd om snel naar het treinstation te gaan om de rit naar boven te maken....We maken gebruik van een UberTaxi, die ons dus in plaats van naar het station boven op de berg af wil zetten. dat gaat dus niet lukken en hij racet met zijn Fiat in een wilde rit naar beneden, we hebben nog maar een minuut over als we aankomen... En pijn in ons achterwerk, als je constant je billen samen moet knijpen van angst...lol

Daar zijn we dus net op tijd/te laat voor de tandradbaan naar boven. Niet zo heel erg, de hele wachthal staat vol met mensen van een cruise die Rio aandoet. We kunnen mee met de volgende rit als we willen. Als we willen??? Het is nu bewolkt, en als we naar boven zouden gaan, zien we hooguit de voeten van dat beeld wordt ons verteld. We kunnen de kaarten terug geven, en krijgen ons geld terug. Best wel een fors bedrag van 21 Eurietjes p.p. Dus geen Christie vandaag, en als we naar boven kijken is het beeld ook niet meer te zien. Alles is in wolken gehuld

Dan maar naar de Botanische tuinen, een plaats die gesticht is door de eerste koning van Brazilië in 1808. Zelfs Darwin was hier op zijn ontdekkingsreizen naar de Galapagos eilanden in 1832.

Ik kijk mijn ogen uit, palmbomen die wel 200 jaar oud meten zijn, zo hoog. En een orchideeën tuin die juweeltjes toont.

Het hele park in deze drukke stad is lekker rustgevend....we lopen ons zelfs zoek, en lijken verdwaald. Maar goed dat we in gezelschap zijn van Maria en Dani, die de taal van dit land spreken.

We besluiten om weer met Uber naar het appartement terug te keren. Een stevige rit dwars door spitsuur in Rio...Morgen gaan we heel vroeg op pad. We willen de trein van 8 uur pakken richting herkansing Christo Redentor, zoals het beeld hier dus heet. 30 meter hoog kijkt hij vanaf de Corcovado berg over Rio heen.  Hopelijk is het morgen echt helder weer. Of toch maar een gebedje doen??