Op weg naar Rio de Janeiro

Even een relaxmomentje in de tuin voordat we beginnen aan de lange reis  naar Rio de Janeiro. een rit van zo'n 4 uur, dusmet wat pauzes erbij zijn we wel een uur of zes onderweg vandaag.

Eduardo en zijn zoon gaan met de motor naar huis, want er moet door sommige mensen gewoon gewerkt worden morgen. 

Sorry collega's, maar het is niet anders...

(ik leef met jullie mee)

Anita zwaait mee uit van boven...

Dit was ons verblijf in Paraty, een leuk hotelletje.

We vertrekken om een uur of elf, het is hier nu een lekkere temperatuur van ongeveer 24 graden denk ik. Niks te warm voor deze reis. Later op de dag wordt het zwoeler blijkt, en als we in het windstille Rio aankomen is het daar 29 gaden, snikheet dus.

Ik geef even een kleine sfeerimpressie wat we vandaag gezien hebben, nostalgische plaatjes van de eilanden voor de kust, wat minder zijn de industrie langs de kust, o.a een hele grote scheepswerf, en zelfs een kerncentrale.

De  kerncentrale aan zee....lijkt na Fukushia niet zo'n goed idee, maar ik zie dat er wel een metershoge dijk voor gebouwd is. Ik hoop maar dat het helpt. Ht is één van de drie Kerncentrales die dit land heeft, en ik als tegenstander zou ze eerder vandaag nog sluiten dan morgen.

We verlaten het Parque Nacional da Serra da Bocaina, een beschermd natuurgebied, waaruit je dus zelfs geen plantje mag meenemen.

Een eerste kleine rustpauze met een half sigaretje, want we willen snel verder. Nog 175 kilometer te gaan...

En op zoek naar een restaurantje om te lunchen, Dani raakt de weg kwijt, en we belanden bijna op een bewaakt militair complex van de marine. Ik denk niet dat ze het goed vonden, maar ondertussen had ik wat plaatjes geschoten....Ouderwetse koloniale gebouwen die er alles behalve in desolate toestand bij staan... Echt wel mooi dus.

We vinden ons restaurantje, vlakbij een botenstalling...dat pakken ze hier wel goed aan...gewoon de hoogte in! Bij de supermarkt doen we wat boodschappen voor het ontbijt morgenvroeg, Brood koffie en bier. En daarom even een plaatje voor Vanessa.....

Duvel en Choeffe zijn wereldbekend!!

De rest van de rit wordt de weg steeds slechter, de huizen trouwens ook. De armoed is hier soms duidelijk af te lezen aan de huizen. En dit gaat zo wel 50 kilometer lang door. Soms denk je echt dat het onmogelijk is om in zo'n krot/bouwval te wonen.

In Rio zelf is het nog slechter gesteld met de huisvesting. Tot we door een slecht verlichte tunnel zo'n 300 meter lang komen. Nu zitten we aan de rijke kant van de stad. Wat een verandering, de meest luxe huizen, en woontorens.

We komen om zes uur aan bij ons appartement, zo'n 100 mter van het strand van Botafogo en een klein stukje verder de Copacabana.

Daar gaan we om een uur of acht heen, om ons avond eten te nuttigen. Het is stervensdruk (niet op het strand) vanwege een "gayparade" die net geëindigd is, en we wandelen lekker over de boulevard als ineens bij Anita haar ketting van de nek wordt getrokken. Voor we het goed en wel weten zijn de daders gevlogen... Anita heeft ze niet eens goed gezien. Tja, door onze onwetendheid is ze die ketting dus nu kwijt. Ik had zelf na een hele week Brazilië echt het idee dat het wel mee viel met de criminaliteit. We hadden in Paraty door een heel arme wijk gewandeld om bij het hotel te komen...niks mis mee, iedereen is daar even vriendelijk en groet je. Maar Rio is dus even anders. Dit zelfde had ook in Amsterdam kunnen gebeuren of om het even elke grote toeristische stad. We besluiten om morgen via internet aangifte te doen. We hebben dus niet voor niets onze reisverzekering omgezet naar werelddekking... 

Morgen dus....zie jullie snel!!