Tiradentes

Het stadje Tiradentes in Minais Gerais is genoemd naar de revolutionair Joaquim José da Silva Xavier.

Hij werd in de volksmond Tiradentes genoemd en streed tegen de Portugezen om Brazilie onafhankelijk te maken. Zijn standbeeld, een beetje te donker uitgevallen op de foto staat dan ook prominent in het historische stadje. Nog indrukwekkender is de kerk die bijna op het hoogste punt staat, en bekend is om zijn vele goud. Er wordt gezegd dat er wel 500 kilo goud is gebruikt om het te laten shinen. En dat doet hij dan ook... 

  Opvallend is wel dat de grote hangende kroonluchters van zilver zijn ipv goud, dit was een teken van rijkdom, zilver was hier namelijk schaarser dan goud en daardoor duurder. Al met al een indrukwekkend gebouw, dit in tegenstelling toy de andere kerk die dichtbij staat en bedoeld was voor de slaven.

De straten van dit stadje zijn nog steeds zoals ze vroeger waren, de grote platte stenen worden in ere gehouden voor de toeristen, iets wat wij ook in Paraty tegen waren gekomen. In de volksmond zijn dat dan ook de "slave stones".  Je breekt er letterlijk je nek over...en zijn een geseling voor de schokbrekers van je auto.

De tweede dag van ons verblijf zijn we de omgeving in gegaan, over een weggetje van zo'n 10 kilometer, die niet zou misstaan in de wielerwedstrijd Parijs-Roubaix. Kinderkopjes en vergelijkbare steentjes zijn hier gebruikt om het de "hel van Brazilie" te kunnen noemen.

Langs dit weggetje de meest uiteenlopende winkeltje in "movéis", woninginrichting dus. Leuke keramiek en prima hebbedingetje om te kopen, alles handgemaakt maar voor een zacht prijsje. Dit wellicht omdat de Real, de Braziliaanse munt nu wel heel erg goedkoop is.

Maar ook meubeltjes, van houtsoorten die wij in Europa niet kennen. Aan het einde van ons ritje een bezoek gebracht aan een cachaça-fabriekje. Een weldadig aangeklede tuin met een mooie fontein. Niks armoedigs aan, en als je dan direct bij het fotograferen een  ook nog de kans krijgt om het leukste vogeltje ter wereld te scoren...je moet snel zijn, maar mijn lens heeft toch deze kolibrie kunnen pakken.

Na het bezichtigen van het fabriekje, wat niet meer was dan een verkooppunt met wat uitleg over hoe deze sterke drank wordt gemaakt uit suikerriet heb ik toch een flesje aangeschaft. Cachaça met honing, daar zal ik thuis regelmatig een (klein) glaasje op drinken. Niet te veel, want die 40% voel je snel...

Samen met een amerikaans stel uit Chicago die wij daar hebben ontmoet hebben we nog wat gegeten, om dan snel terug naar onze pousada (pension/hotel) terug te hobbelen. 

Voor nu even genoeg, morgen gaan we verder de staat Minais Gerais in, op weg naar Ouro Preto.... Ik zie jullie snel weer