Tweede dag, de bergen in.

Vandaag is Anita er vroeg uit, en samen met onze gastvrouw Dani op pad om de huurauto weer in te gaan leveren in Taubaté, een stad hier niet zo ver vandaan. De dames zijn gelijk maar naar de tante van Maria gegaan, om daar kennis te maken. Deze tante Priscilla woont eigenlijk in Fortaleza, in het noorden van het land, maar heeft in Taubaté een tweede winkeltje in exclusieve partykleding. Anita wordt gelijk verrast met een mooie jurk en bijbehorende riem.Ik kan de foto van mijn fotomodel niet laten zien, gewoon omdat ik hem niet van haar krijg.... Maar dat komt vast en zeker nog wel.

Ondertussen ga ik na een lekker kopje koffie de tuin in om wat foto's te maken, onder andere van het geweldige huis, en de vreemdsoortige planten voor mij in de tuin. Je ziet hier de achterkant van het huis. De tuin ligt wat dieper, zodat het lijkt of de serre (de glaswand) te hoog ligt. Dat is dus niet zo, en geeft aan de onderzijde ruimte voor een echte "mancave". De plaats voor het mannenwerk, met een grote koelkast (vol Amstel) een stenen barbecue en pizza-oven. Achter in de tuin is Eduardo een sauna aan het bouwen.

Compleet met fitnessruimte....gelukkig voor ons is deze nog niet af, met deze warmte zweten wij al genoeg hoor...

En dan nog die planten en vruchten, ik weet niet de namen van sommige, maar heb wel de bananen herkent... haha.

Die grote hangende gele vruchten is iets uit India, en zouden erg lekker zijn, maar nog niet rijp genoeg. Jaca of zoiets is de naam.

Even later komen Anita, Dani en Priscilla thuis samen met haar dochtertje, een leuke vrolijke meid van 2 jaar oud. beetje verlegen natuurlijk, maar dat duurt niet lang.      

Tijd om te gaan lunchen, Priscilla moet helaas naar haar winkeltje terug, dus we gaan met zijn viertjes de bergen in.

Een uurtje rijden, en we komen aan bij een visrestaurant, met eigen vijver, je ziet dat ook wel in Nederland. Je kunt je eigen vis vangen, en klaar laten maken. Maar dan toch wel anders.... We besluiten om niet zelf te vangen, en bestellen elk een andere variant van dezelfde vis, Anita met Maracuja. Haar vis ligt onder een saus van de Marcuja vrucht, die het geheel een superzoete smaak geeft.Ik heb weer een andere vrucht, waarvan ik de naam nu niet meer weet, niet zoet, maar gewoon een heerlijke combinatie met de vis. Prima klaargemaakt, geen graatje terug te vinden.

Dit restaurant is mooi gelegen tussen watervallen en waterpartijen in, en blijkt geliefd te zijn bij verliefde stelletjes...

Begrijpen jullie nu waarom ik al die namen niet kan onthouden, in Brazilië spreekt men Portugees, met en vrolijk zingend accent. En dan smijten ze nog met letters die wij bijna niet gebruiken, de "x","c" en "q" wordt hier te pas en te onpas in een woord gestopt. Probeer dat maar eens te volgen en te onthouden.....Op dit bord staat dat je niet in het water moet vallen.

Of zoiets.... Gelukkig spreekt onze gastfamilie goed engels, en hebben we Maria als tolk.

Na deze vis nog in een plasje bier te hebben laten zwemmen, gaan we weer verder. Bestemming? Onbekend. Dani verdwaald in één van de villawijken van Campos do Jordão, maar met behulp van Tom en Tom komen we er uit. We kijken verrast op, als we ineens een molen zien. Ja, je ziet het goed, een Hollandse molen.

Dit complex heet Vila Holandesa, dus vandaar. Er zijn hier in de buurt ook een paar historische Hollandse nederzettingen, en de Brazilianen zijn trots op hun bevolkingsgroepen.

We bezoeken verder het centrum van Campos do Jordão, een door mensen uit de stad Sao Paulo veel bezocht uitstapje. De eerste indruk is een beetje duits, je ziet echter ook ineens 4 beelden van Engelse Guard, zoals je ze bij Buckingham Palace zou verwachten. Het is hier een echt land van immigranten uit voornamelijk Europa. Bekijk de foto's maar eens, en ook wij waren verbaasd om duitse vakwerkstijl tegen te komen.

Dirk Hello (of was het Vanessa?) krijgt een klein beetje gelijk dus..haha

Na terugkomst in Pinda (zoals iedereen de stad waar wij verblijven noemt), gaan we heerlijk de tuin in. waarbij Eduardo in de "mancave" de barbecue opstookt en op een ons weer niet bekende manier de hele avond lekkere stukje vlees op een grote schaal midden op tafel legt. De bedoeling is dat iedereen gewoon een stukje pakt en zonder sausje op eet. De smaak van dat lekkere Argentijnse vlees wordt dan ook niet beïnvloed door mayonaise of ketchup. Argentijns vlees is gewoon het beste wat er is hier en super heerlijk.  

Opnieuw een mooie dag gehad, de familie van Maria is reuze gastvrij en willen ons echt in de watten leggen.

Jammer dat er langs de grote weg hier geen plaatsen zijn waarbij je even kunt stoppen om wat plaatjes te schieten. Stoppen is levensgevaarlijk, want een berm is er nergens. Vandaar de foto's die uit een rijdende auto zijn genomen.

Genoeg voor vandaag. Morgen gaan we een beetje rustig aan doen, want de dag daarna gaan we naar de kust. Nog niet naar Rio de Janeiro, dat komt daarna.