De vlucht, aankomst in Pinda en doorreis naar Tiradentes

Zondag 22 mei, we proberen deze dag wat te rusten om vannacht wat fris aan de start te staan van ons nieuwe avontuur.

Dat lukt niet erg, eigenlijk slapen we allebei een 2 uurtjes, om vervolgens weer klaarwakker te zijn, wat ben ik vergeten, wat moet er echt nog bij...

Ik heb mijn laptop, fototoestel, laders, toilettas wel 3 keer doorgelopen... Toch nog een geheugenkaartje meer? Gisteren een nieuwe accu voor de camera erbij gekocht...

Afijn, de meeste kennen het wel...je vergeet altijd iets, en dat is meestal niet erg want dat kun je overal wel kopen...

01:00 snacht's...gaan we richting Marleen? of toch nog even wachten, want te vroeg is ook niet goed... Te vroeg? tja, met al die lange wachtrijen op Schiphol wil je niet het risico lopen om je eerste vlucht te missen. Half 2...we gaan naar Uden, en staan daar voor de deur als Marleen appt...hoe laat komen jullie?  Antwoord is nu...lol

De autorit naar Schiphol gaat soepel, Jaylynn mag mee omdat ze anders straks misschien alleen thuis zo zijn als Perry is werken... Snel uit de auto, 4 koffers en 2 tassen mee naar binnen...waar het in de vertrekhal nog best rustig is. Nog één sigaretje dan...want om 3:40m gaan de check-in balies pas open. Om 3 uur lopen we die kant op, en staan zo goed als vooraan in de rij..

Deze groeit al snel aan als de balies gesloten blijven... dit gebeurt eindelijk om 5 uur.

Hierna snel nog een laatste saffie en dan naar boven...we hebben ondertusssen al 2 uur staan wachten als we boven constateren dat daar een beetje de Efteling is nagebouwd, de wachtrijen in ieder geval. We kunnen tot onze verbazing echter redelijk doorlopen en zijn een kwartiertje later bij de Douane om de handbagage te checken. Zonder echte problemen kunnen we door, richting de gate (C7)

Nog even een bakje koffie en dan bij de een kleine wachtrij. Het gaat vooralsnog goed vandaag. En we stappen in voor de vlucht naar Parijs. Dan begint eigenlijk de misere, er blijken koffers in het ruim die er niet in mogen, en dus wachtten tot die gevonden zijn. Al met al een half uur vertraging. Als dan ook boven Parijs wordt gecirkeld om te mogen landen is de totale vertraging al opgelopen tot een uur.

Snel door met onze bagage naar de douane, rij in om je paspoort te laten checken... een stevige wandeling naar de juiste gate, daar een bus in en door naar het volgende gebouw. Het wordt spannend om onze vlucht naar Sao Paulo te halen, maar dat lukt nog net op tijd.

Vliegtuig in, blijken we andere stoelen te hebben gekregen dan in de boeking was afgesproken, deze hebben ipv meer, minder beenruimte. Dat wordt dus niet fijn voor de volgende 11 uur. Als dan ook nog de gene die voor mij zit, notabene op mijn stoel, zijn rugleuning achterover gooit is het echt een ramp. De purser weigert om meet te werken, en de man voor mij doet alsof hij niks verstaat. Lekker hoor...

Na een vlucht van 11 uur opgevouwen in een stoel is de lol er voor mij wel vanaf. Één bakkie koffie gehad, de rest moet je zelf maar ergens achter in het toestel inschenken... Prima service van AirFrance!

Gelukkig is Maria Clara er wel op Guarulhos, en na weer paspoortcontrole en even zoeken naar de koffers, kunnen we op weg naar Pindamonhangaba.

Daar even wat drinken met onze gastheren en vrouwen...een lekkere maaltijd van zelfgemaakte lasagna, en onze lampjes gaan langzaam uit. Deze dag was er één om niet te lang te onthouden...

Ik heb er dan ook geen foto's van, maar tussen het verhaal vind je de foto's van de tuin in Pinda, een Botanische tuin, waar de gastvrouw voor verantwoordelijk is, een mengeling van alles wat er zo'n beetje aan fruitgewassen en orchideeën is in deze regio.

Ik werd vanmorgen al verrast door en grote groep roofvogels, die vlak over mij heen kwamen, en een levensechte kolibri.....

Dat belooft veel goeds deze vakantie.... ik zie jullie snel weer...